Duruş

   Akraban değil,dostun değil. Konuşmuşluğun bile yok. Adını duyarsın uzaktan uzağa .Ama  adı geçti mi için kıpırdar, kulak kesilirsin. Sen de bir anlam veremezsin bu ilgine. Ama vardır iste bir sebebi. Kafana yer etmiş bir defa. Ya kahvede güzel gülmüştür sana, ya dolmuşta yer vermiştir ‘’otur bacım ‘’ diyerekten. Ya ailenden birine karşılıksız bir iyilik yapmış bir daha görünmemiştir. Ya ne bilim işte düştüğün komik bir durumdan ötürü gülmemiştir herkes gibi. Seversin ve saygı duyarsın işte.

 Kazım koyuncuyu niye sever insan? Ya da Ahmet kaya ’yı ? Sırf şarkıları mıdır onları sevdiren? Dünya kadar daha güzel sese sahip,onlardan daha iyi şarkı söyleyenler de vardır elbet. Evet her ikisi de özgün ve farklı müzikleri ve tınıları vardır. Sesleri de öyle. Öyle de onları sadece sevsen anlarım. Dünya kadar şarkıcı tanır seversin ya, bu ikisi farklı. Aşık Veysel gibi seversin. Neşet Ertaş gibi saygı duyarsın bu isimlere. Posterlerini Che Guevera ve Deniz Gezmişle beraber, Bob Marley’le beraber asarsın gönül bahçene.

  Bazı insanlar bu açıdan farklıdır. Gönül tel 'in onlara karşı hassas ve yumuşaktır.

 Çünkü insandan yana bir duruş, ve tavırlar vardır. Sadece İyidirler demek istemiyorum. Ama onlar  gibilerini farklı kılan iyi insan olmalarının dışında  iyi bir duruşları olmalarıdır. Tavır' a hayran olmak böyle bir şey işte.