”1989 yılı. Bulgaristan’dan yeni göç eden bir muhacir teyze İstanbul da ilk kez dolmuşa binmektedir.
O sırada arkadan bir yolcu parayı uzatmış, şoför para üstünü verirken; “Buyur dayı” demiş.
Sonra bir bayan parayı uzatmış.
Şoför para üstünü verirken; “Al yenge” demiş.
Daha sonra yaşlı bir teyze de parayı uzatmış, Şoför yine para üstü verirken; “Buyur teyze” diye seslenmiş.
Bizim muhacir teyze de parayı uzatmış. para biraz eski ve hasarlıymış. Şoför;
“Hanımefendi bu parayı değiştirir misin?”demiş.
Kadın: “Neden” diye sormuş.
Şoför de: “Para biraz eski ve hasarlı” demiş.
Bunun üzerine bizim muhacir teyze iyice kızmış. Açmış ağzını yummuş gözünü.
“E dabi, pindiraysin dayı, yenge,teyze bütin akrabaciklarini dulmişina, hepicii yaninda. Bizim paraciklarimizi bile biyenmezsin” İzzet karasu balkan günlükleri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder