MUADELE-İ SEVDA

Gürpınar, edebî eserin okuyucu ve gerçek hayatla ilgisini somut olarak gösteren ilginç bir anekdot anlatır:" Muadele-i Sevda diye bir roman yazmışytım. Gazetelerde her gün bölüm bölüm yayınlanıyordu. Konusu da şöyle; Çok aşık bir adam var. Sadakatsiz karısını çok seviyor. Ve boşamıyor. .. Bir akşam "Steinburg" birahanesinde oturuyordum. O sırada yanıma tanıdıklardan bir zat geldi. Dedi ki; şurada, pencerenin kenarında biri oturuyor hani içiyor, görüyor musun? Evet, dedim. Bu adam, dedi, yazdığınız romandaki tipin vaziyetindedir. Karısının kendisine ihanet ettiğini biliyor, yakalayıp öldüremiyor. Romanda verilecek neticeye göre hareket edecek. Siz ne yaparsanız o da onu yapacak..Baktım vaziyet fena. Romandaki adama karısını alelâde boşattım. Roman bittikten sonra bir çok mektuplar gelmeye başladı. Käriler niçin böyle bir kadını öldürtmediğimi soruyorlar. O zaman bu suallere cevap vermemiştim. Bugün size işin hakikatıni itiraf ediyor, iç yüzünü anlatıyorum..." M.DAYANÇ