ZAYIF YÜZÜNDEN YANMAK

Bir Ramazan akşamı, kibarların birinin konağında iftar varmış. Davetlilerdenzayıf, cılız imamın biri top atılıp oruç bozulduktan ve karşısında oturan iki şişmanBektaşi babasını hayret ve ibretle süzdükten sonra.- Dünyanızda orucu yer, rakıyı içer, namazı geçer, şişmanlarsınız. Yarın ahrette bu kocaman gövdelerin nasıl yanacağını düşünüyorum, deyince babalardan yaşlıcası:- İmamın, düşündüğün şeye bak. Biz dünyada yer içer yaşarız. Cehennemlikoluruz. Yarın ahrette zebâniler bizi tuttukları gibi ateşe atarlar. Hâlbuki fazla şişman olduğumuzdan ateş “puf” diye söner. Zebâniler “Aman ateş söndügetirin kuruları.” diye bağrışırlar. O zaman sizin gibi kuruları getirip altımıza koyarlar. Kuru olduğunuzdan derhal alev alırsınız. Hocam, böylece sizinnârınıza biz de yanarız demiş (Yıldırım, 1999: 102).