ARICI

Alberto Manguel, bir anekdot naklediyor. Yıllar önce Arjantin’de söyleşi yapmaya gittiği ihtiyar bir arıcıya ilişkin bir hatıra. Arıcı, aılarının hızla ölmesinden şikâyetçi, daha doğrusu endişeli. Başta tarım ilaççıları olmak üzere, onlara dikkat etmeyenleri suçluyor, uyarıyor. Kovanda bir damla bal bırakmamacasına kökünü kazıyanlarla da dargın. “Biraz bırakmak gerek,” diyor. “Arılar cömerttir, size cömertlikle karşılık verirler.” Sonra kendisi ölürse diye düşünmüş herhalde ki, “Bir arıcı ölürse,” demiş. “Birinin bunu arılarına söylemesi gerek.” SEVİNÇ OKYAY