Muammer Karaca ile Yolda karşılaştığım da her seferinde ,
“Ne haber ağzı mangallı?” derdi.Mangal, biliyorum, pipo’m!
…Ardından, sağ elini, sol koltuğu’nun altına atıp, gülerek: “Okumuş!” der, yürüyüp giderdi…
Bir gün, tam gidecek, durdurdum. “Peki Hocam” dedim. “ ‘mangal’ dediğin pipo’m!… Fakat koltuk altına attığın sağ el’in, ne ifâde ediyor?”
“Ütü’n Okumuş, ütü’n; yani, kitapların!” demişti…” “kitap insanın ütüsüdü. Düzeltir, kırışıklarından kurtarır onu. YILMAZ GRUDA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder